Υπάρχουν διάφορες εργασίες και ασχολίες (π.χ. διάβασμα, θέατρο, κινηματογράφος,
ενασχόληση με υπολογιστή) που, όταν γίνονται συστηματικά, καταλήγουν… επίπονες. Και αυτό επειδή μας κρατούν επί ώρες σχεδόν ακίνητους. Αν προσθέσουμε και τις ώρες που καθόμαστε στο αυτοκίνητο ή σε κάποιο μέσο μεταφοράς, έχουμε πετύχει διάνα. Τι ακριβώς; Να πιστέψουμε ότι δεν είναι δα και υποχρεωτικό να περπατάμε και να γυμναζόμαστε καθημερινά. Αυτή η αντίληψη, ότι δηλαδή έχουμε σχεδιαστεί για να απολαμβάνουμε την χαρά της… ακινησίας, πληρώνεται με πόνους, φλεγμονές και δυσκαμψίες. Σιγά-σιγά γινόμαστε δυσκίνητοι, πιανόμαστε, οι ώμοι κυρτώνουν, τα ισχία χάνουν την ευθυγράμμισή τους, η σπονδυλική στήλη δεν έχει πια τη φυσική της καμπύλη, χάνουμε πιο εύκολα την ισορροπία μας.
Το σώμα αναζητά λύσεις ανάγκης
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Οι μύες που δε χρησιμοποιούμε συχνά (επειδή καθόμαστε) περνούν σε κατάσταση αναμονής και σταδιακά ατροφούν. Όταν λοιπόν έρθει η ώρα να ζητήσουμε τη βοήθειά τους (π.χ. για να ανέβουμε μερικά σκαλοπάτια), δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μας. Έτσι το σώμα, μην έχοντας άλλη λύση, επιστρατεύει περιφερειακούς μυς για να κάνουν τη βασική δουλειά, για την οποία όμως δεν είναι σχεδιασμένοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι κινήσεις μας να γίνονται ανορθόδοξα. Οι υποκατάστατοι μύες φυσικά καταπονούνται, οπότε δημιουργούνται δυσλειτουργίες που φέρνουν πόνο και αδυναμία.
Αυτοθεραπεία
Στην πραγματικότητα δε χρειάζεται να υποβάλλουμε το σώμα μας σε διάφορες θεραπείες, τονίζει ο Αμερικανός φυσιολόγος Pete Egoscue, συγγραφέας του βιβλίου «Χωρίς πόνο: Μια επαναστατική μέθοδος για το σταμάτημα του χρόνιου πόνου» (Pain Free: A Revolutionary Method for Stopping Chronic Pain). Δεν έχουμε ανάγκη από ένα καινούργιο, βελτιωμένο μυοσκελετικό σύστημα. Το παλιό μας λειτουργεί μια χαρά, αρκεί να το αφήσουμε (επιτέλους) να κινηθεί.
από noreply@blogger.com (TINOS VOICE)
μέσω Φωνή της Τήνου - Νέα από την Τήνο και όχι μόνο....
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου