 |
Όταν ο Ερντογάν το 2003 ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας μεταπηδώντας σε αυτήν από το Δημαρχείο της Κωνσταντινούπολης, συνέβη το εξής εκπληκτικό: ΟΛΑ τα παλιά κόμματα στην Τουρκία απέτυχαν να μπουν στην Βουλή με αποτέλεσμα την απόλυτη ανανέωση στο πολιτικό περιβάλλον. Σκεφθείτε στην Ελλάδα ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης να φτιάξει κόμμα και στις επόμενες εκλογές όχι μόνο να γίνει πρωθυπουργός αλλά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κ.α. να βρεθούν εκτός Βουλής!
Η συνέχεια ήταν εξ ίσου εντυπωσιακή. Ο Ερντογάν δίνει το βάρος στην ανάπτυξη. Μειώνει φόρους, προσελκύει μεγάλες επενδύσεις (τρία εργοστάσια μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών επέλεξαν την Τουρκία), ενισχύει τον τουρισμό (η Κωνσταντινούπολη γίνεται ο τέταρτος προορισμός στην Ευρώπη) κ.ο.κ.
Ο Ερντογάν αυξάνει το ΑΕΠ της χώρας από τα 200 δισ. ευρώ (λιγότερα από την Ελλάδα!), στα 800 δισ. ευρώ και με αυτόν τον πρόσθετο πλούτο δεν δημιουργεί μόνο ισχυρούς επιχειρηματίες νέας γενιάς αλλά ΜΟΙΡΑΖΕΙ ένα μεγάλο μέρος του, στην κοινωνία που αρχίζει να τον λατρεύει.
Όλα αυτά μέχρι την ολοκλήρωση και της δεύτερης 4ετούς θητείας του ως πρωθυπουργός. Από εκείνο το σημείο και μετά, ο Ερντογάν θέλοντας να συνεχίσει να κυβερνά, μεταπηδά αναγκαστικά στην Προεδρία, ορίζει ανδρείκελα για πρωθυπουργούς και αναζητεί πλειοψηφίες στην Βουλή ώστε να αλλάξει το Σύνταγμα και να μεταφέρει στον εαυτό του κάθε εξουσία.
Είναι η αρχή τους τέλους για την εποχή Ερντογάν. Για να συντηρηθεί στην εξουσία καταλύει την Δημοκρατία παντού, φυλακίζει δημοσιογράφους, δικαστικούς, στρατιωτικούς, πολιτικού, όποιον διφωνεί ή του κάνει κριτική, Η Τουρκία χωρίζεται στους φανατικούς που πιστεύουν τυφλά τον Ερντογάν και σε ολόκληρη την υπόλοιπη κοινωνία που δεν αντέχει τον φασισμό που εγκαθιδρύει.
Κεμαλικοί, αριστεροί, κοσμικοί, γυναίκες, Κούρδοι, ευρωπαϊστές, επιστημονική κοινότητα, άνθρωποι της Τέχνης, μια άλλη Τουρκία που θέλει να προχωρήσει μπροστά αλλά με κανόνες, είναι πια απέναντί του και δεν είναι μόνον αυτοί. Οι ΗΠΑ έχουν πια εξοργιστεί με την ψευδολογία του (τους κατηγορεί ότι έστησαν το... πραξικόπημα), η Δύση τον θεωρεί οριστικά ένα αναξιόπιστο πολιτικά πρόσωπο.
Ποια είναι σήμερα η Τουρκία του Ερντογάν; Μια χώρα με μεταστατικό καρκίνο. Ισλαμιστές βάζουν βόμβες δολοφονώντας αθώους, στα κουρδικά εδάφη έχουμε εμφύλιο, η οικονομία πισωγυρίζει και σύντομα θα "σκάσουν" μεγάλα προβλήματα, η κοινωνία βιώνει διωγμούς, οι φυλακές έχουν γεμίσει με πολιτικούς αντιπάλους του Ερντογάν που βαφτίζονται "πραξικοπηματίες" χωρίς καμία απόδειξη, ο Στρατός της χώρας έχει διαιρεθεί και οι μισοί βομβάρδιζαν τους άλλους μισούς.
Δεν υπάρχει πια μέλλον για μια χώρα που σπαράσσεται από την φασιστική μπότα του ενός. Το πραξικόπημα στην Τουρκία δεν πέτυχε, ήταν όμως η αφορμή για να διαφανεί η πραγματικότητα στην χώρα: Δεν λειτουργεί τίποτε πέραν των διωγμών που έχει εξαπολύσει ο εξουσιομανής πια Ερντογάν. Πόσο μακρυά θα πάει αυτό;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Πηγή:
http://molonoti.gr
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου